The Lapland Experience

Het is een tijdje stil geweest op mijn blog, en dat komt niet doordat ik niets te vertellen heb, maar omdat ik het heel erg druk heb gehad met tentamens en ook omdat ik een paar dingen persoonlijk aan mijn familie wilde vertellen. En dat kan nu, want ik ben tot 7 januari in Nederland. Dus nu kan ik ook weer bloggen!

Van 22 tot en met 28 november ben ik naar Lapland geweest. De mensen die mij op facebook hebben, weten er al een hoop van, maar hierbij nog een wat gedetailleerder reisverslag.

De reis was georganiseerd door het Erasmus Student Network, een netwerk voor mensen die met een Erasmusbeurs op uitwisseling zijn. We vertrokken om 21:00 vanuit Helsinki met de bus naar het noorden. De busreis duurde de hele nacht en om 11:00 de volgende dag kwamen we aan in Ranua, Lapland. In Ranua is een Arctische dierentuin, waar we een paar uur hebben rondgelopen. Er lag hier al veel meer sneeuw, dus alles zag eruit alsof het een kerstkaartje was. We hebben veel mooie dieren gezien; uilen, adelaars, ijsberen, wolven, lynxen en nog veel meer. Vooral de ijsberen waren leuk om naar te kijken. Na de dierentuin zijn we doorgereden naar Rovaniemi, de onofficiële hoofdstad van Fins Lapland. Daar hebben het kerstmandorp bezocht. Je kon in de werkplaats van de elfjes kijken, cadeautjes kopen, en met de kerstman himself op de foto. Nou, dat laatste hebben we natuurlijk gedaan. Samen met twee Duitse vriendinnen van me ben ik in de rij gaan staan, tussen allemaal Finse kleutertjes, om met de kerstman op de foto te kunnen. Toen we eindelijk aan de buurt waren vroeg de kerstman aan mij: 'Where are you from?' Ik antwoordde: 'From the Netherlands.' en de kerstman zei; 'Hallo, hoe gaat het?'. Ik was best verbaasd over het feit dat hij Nederlands kon, en mijn verbazing werd nog groter toen mr. Claus 'NAC BREDA!' riep toen ik zei dat ik uit Breda kwam. Vanuit het kerstmandorp zijn we doorgereden naar Levi, waar we zouden verblijven. Ik zat samen met Mona, Jamila, en zeven anderen (twee Catalaanse meisjes, drie Franse jongens en een Italiaans en een Litouws meisje) in een cabin. 's Avonds heb ik niet veel meer gedaan, alleen geslapen, want dat was de avond ervoor in de bus niet echt gelukt.

De volgende dag gingen we met z'n allen naar een rendierboerderij. We mochten eerst allemaal een ritje maken met een rendierslee en daarna mochten we de rendieren voeren. Het sleeritje was ontzettend leuk, we reden door het bos en het was overal zo mooi! Het rendiervoeren was een beetje lastig, omdat rendieren niet tam zijn. Ze lopen het grootste deel van het jaar los door de bossen van Lapland, en worden alleen binnengehaald als het tijd is om nieuwe rendiertjes te maken. Maar met heel veel geduld is me het uiteindelijk gelukt om het vertrouwen van een rendier te winnen. Daarna kregen we nog een soort mini-college over rendieren en rendierhoeden. We mochten een gewei vasthouden (wat echt heel zwaar is!) en de eigenaars hadden ook allemaal kledingstukken van rendiervacht die we mochten voelen. We hebben geleerd dat alles van een rendier gebruikt kan worden, van zijn vacht tot zijn botten. Zoals de rendiermevrouw zei: 'Het enige dat verloren gaat van het rendier, is zijn geest.'
's Avonds ben ik de Fin uit gaan hangen met Mona en Jamila. We zijn vanuit de sauna in het huisje zo op onze buik de sneeuw ingesprongen, even omdraaien en dan als een idioot weer terug de sauna in!

De derde dag was de dag waar ik het meest naar uitkeek: het dagreisje naar de Noordkaap in Noorwegen. We vertrokken al heel vroeg vanuit Levi met de bus om nog verder naar het noorden te gaan. We hebben pauze gehouden in het noordelijkse stadje van Finland, waar we rendier hebben gegeten, om vervolgens de grens over te steken en de rand van Europa op te zoeken. Door de hevige sneeuwval van die nacht was de weg redelijk onbegaanbaar, en op sommige punten minderde de buschauffeur zelfs vaart! Een paar keer zijn we langs een auto gereden die in de berm was gereden met ernaast een man die met een schep zijn auto stond uit te graven. Op één punt moesten we wachten op een auto van de wegenwacht die ons over de bergpas zou begeleiden. Het uitzicht was overal even mooi; de bergen, de bomen, de meren, gewoon onvoorstelbaar. En toen zagen we 'm: de Noordelijke IJszee. De Noordelijke IJszee bevriest niet, en daarom hadden we nu de kans om te bewijzen wie de echte bikkels waren en wie niet. Wie durfde de IJszee in, terwijl het buiten -30 graden was, en wie niet? Nou, ik durfde wel hoor! Met verstand op nul en blik op oneindig liep ik de zee in, om me daarna om te draaien en zo snel mogelijk weer terug te rennen, want erg warm was het niet. Toen ik me weer had aangekleed, voelde ik iets in m'n sokken. Ik dacht dat het steentjes waren, maar bij nadere inspectie bleken het mijn eigen tenen te zijn die volledig gevoelloos waren. Die gevoelloosheid kroop nog verder omhoog tot net voorbij m'n enkels, maar na een paar uur kwam het gevoel gelukkig weer terug. Die avond, terug in Levi, zijn we met z'n tienen op zoek gegaan naar het Noorderlicht. We hadden op internet gezien dat de activiteit niet bijzonder hoog was, maar we besloten om toch maar naar buiten te gaan en te hopen dat we het zouden zien. We zijn op zoek gegaan naar een donkere plek waar de verlichting van de stad niet te zien was. Die plek vonden we, dus besloten we daar te wachten. En te wachten. En te wachten. We zagen een hoop vallende sterren, maar geen noorderlicht. We wilden toch nog niet opgeven, en dankzij de fles sterke drank die de Franse jongens uit Tallinn hadden meegenomen, was de kou goed te weerstaan. En gelukkig dat we nog even gewacht hebben, want ineens zagen we boven de bomen de hemel langzaam groen kleuren. Het waren niet de mooie golvende strepen die je op foto's ziet, het was meer een groene waas die over de bomen hing. Hij bewoog echter wel, wat het een heel spookachtig effect gaf. Na ongeveer twee minuten begon het al weer te vervagen en een minuutje later was de lucht weer gewoon blauw.

De laatste dag heb ik met Jamila en Mona doorgebracht in het kuuroord in Levi. Er was een groot zwembad, met heel veel verschillende sauna's en bubbelbaden. Er was ook een buitenbad, vanuit waar je naar de buitenbubbelbaden kon gaan. Die waren lekker warm, maar daarna moest je weer door het buitenbad terug naar binnen, en dat was redelijk koud. We hebben ook in het buitenbad een sneeuwballengevecht gehouden met een paar jongens die in het bubbelbad zaten, ook best een aparte ervaring. Die avond hebben we het huisje ver opgeruimd, want de volgende ochtend gingen we helaas al weer terug naar Helsinki.

Het was echt een onvergetelijke reis, zoveel mooie dingen gezien. Het was alleen veel te kort, en waren nog zo veel meer dingen te doen daar. Maar goed, dan moet ik nog maar een keertje terug hè?